با والدین کنترل گر چه کنیم؟

منم خانواده کنترلگر دارم و الان متوجه شدم دو راهکار دوم رو به طور ناخوداگاه انجام میدادم و میدم و حتی درمورد خیلی از مواردی که به من آسیب نمیرسونه رو باهاشون درمیون نمیذارم اما همیشه گلایه دارن که چرا باهاشون حرف نمیزنم، آخه چیزی ندارم بگم، اگه بگم شروع میکنن به جای من تصمیم گرفتن و قضاوت کردن من، نمیدونم چه جوری این گلایه رو کم کنم هرچند که خوشم نمیاد زیاد باهاشون همکلام بشم چون وارد مسائل غیبت دیگران و اتفاقات بد دیگران میشن. حتی خواهر منم کنترلگره و جالبه مامانم میگه چرا با خواهرت حرف نمیزنی.احتمالا مادرم ترس از تنهایی داره. من خیلی وقته احساس راحتی رو کنار خانواده از دست دادم و چند روز پیش متوجه شدم که دچار اختلال شحصیت وابسته هستم و دوس دارم که من رو تایید کنن اما چون مشخصات یک دخترخانه دار رو ندارم هیچوقت مورد تشویق قرار نگرفتم و بابتش در رنج بودم و گاها هستم هرچند که میدونم الان آشپزی و خونه داری من رو نجات نمیده بلکه رشد خودم و اولویتی که دارم من رو نجات میده و من به تلاش خودم ادامه میدم.در ضمن دختری ۲۲ساله هستم و هنوز خیلی راه باید برم و باور دارم که میتونم. ممنون از اپیزود و تیم خوبتون :)

سلام ممنونم از پادکستتون ولی اینکه بتونیم در همچین خانواده ای حد و مرز رو راحت مشخص کنیم به نظره من یک مقدار ایده آل گرایانست چون به شخصه بارها خواستم اینکار رو انجام بدم و متاسفانه کلی برچسب خوردم و در واقع این حس برتری در تصمیم گیری ای که در اونها هست نمیزاره تا حد و مرزی مشخص بشه چون اونها فکر میکنند بهتر از ما میدونن چی برامون خوبه. مسئله ی دیگه ای که وجود داره اینه که دقیقا مثل دیدگاه بالا منم ناخودآگاه باشون راجع به یک سری مسائل صحبت نمیکنم و همیشه گلایه دارن که تو با ما حرف نمیزنی و من بارها گفتم اینا مسائل شخصی هستش. بازم ممنون از پادکست خوبتون

منم خانواده کنترلگر دارم و الان متوجه شدم دو راهکار دوم رو به طور ناخوداگاه انجام میدادم و میدم و حتی درمورد خیلی از مواردی که به من آسیب نمیرسونه رو باهاشون درمیون نمیذارم اما همیشه گلایه دارن که چرا باهاشون حرف نمیزنم، آخه چیزی ندارم بگم، اگه بگم شروع میکنن به جای من تصمیم گرفتن و قضاوت کردن من، نمیدونم چه جوری این گلایه رو کم کنم هرچند که خوشم نمیاد زیاد باهاشون همکلام بشم چون وارد مسائل غیبت دیگران و اتفاقات بد دیگران میشن. حتی خواهر منم کنترلگره و جالبه مامانم میگه چرا با خواهرت حرف نمیزنی.احتمالا مادرم ترس از تنهایی داره. من خیلی وقته احساس راحتی رو کنار خانواده از دست دادم و چند روز پیش متوجه شدم که دچار اختلال شحصیت وابسته هستم و دوس دارم که من رو تایید کنن اما چون مشخصات یک دخترخانه دار رو ندارم هیچوقت مورد تشویق قرار نگرفتم و بابتش در رنج بودم و گاها هستم هرچند که میدونم الان آشپزی و خونه داری من رو نجات نمیده بلکه رشد خودم و اولویتی که دارم من رو نجات میده و من به تلاش خودم ادامه میدم.در ضمن دختری ۲۲ساله هستم و هنوز خیلی راه باید برم و باور دارم که میتونم. ممنون از اپیزود و تیم خوبتون :)

سلام ممنونم از پادکستتون ولی اینکه بتونیم در همچین خانواده ای حد و مرز رو راحت مشخص کنیم به نظره من یک مقدار ایده آل گرایانست چون به شخصه بارها خواستم اینکار رو انجام بدم و متاسفانه کلی برچسب خوردم و در واقع این حس برتری در تصمیم گیری ای که در اونها هست نمیزاره تا حد و مرزی مشخص بشه چون اونها فکر میکنند بهتر از ما میدونن چی برامون خوبه. مسئله ی دیگه ای که وجود داره اینه که دقیقا مثل دیدگاه بالا منم ناخودآگاه باشون راجع به یک سری مسائل صحبت نمیکنم و همیشه گلایه دارن که تو با ما حرف نمیزنی و من بارها گفتم اینا مسائل شخصی هستش. بازم ممنون از پادکست خوبتون

تنها راه برخورد با خانواده کنترلگر دوری و مستقل شدنتونه تا میتونید دور بمونید از خانواده اکثر خانواده ها شاید به حرفاتون گوش کنن ولی تهش کار خودشونو میکنن به شخصه برای من این قضیه هیچوقت با صحبت حل نشد