افراد میتوانند با استقبال از سختی و ناراحتی به خودشان انگیزه بدهند
فهرست مطالب
یک تحقیق جدید شواهدی ارائه میکند مبنی بر این که اگر افراد به استقبال سختی و ناراحتی بروند، انگیزه بیشتری برای رشد روانی به دست میآورند. این یافتهها بهتازگی در مجله علم روانشناسی منتشر شده است.
مؤلف این تحقیق کِیتلین وولی (Kaitlin Woolley) از کالج بازرگانی اِسسی جانسون میگوید: «در تحقیق پیشین، من و همکارانم دریافتیم که هرچه جستجوی اهداف سرگرمکنندهتر باشد، افراد بیشتر بر اهدافشان پافشاری میکنند. برای مثال، وقتی تمرین ورزشی سرگرمکننده است، افراد زمان طولانیتری تمرین میکنند، در حالی که مفید بودن تمرین برای سلامتی این تأثیر را نمیگذارد.»
روش دنبال کردن اهداف سخت برای ساخت انگیزه بیشتر
وولی میگوید: «اما همیشه ممکن نیست که اهداف سرگرمکننده باشند. ما میخواستیم روشی را بررسی کنیم که به افراد کمک کند اهداف چالشبرانگیز و سخت را پیش ببرند. برای مثال، وقتی افراد سخنرانی عمومی تمرین میکنند یا در کلاس بداههپردازی شرکتمیکنند، احساس ناخوشایندی دارند. این یک مسئله بزرگ برای جامعه است زیرا به همین دلیل است که افراد در جستجوی اهداف مهم خود دچار مشکل میشوند و شکست میخورند؛ برای این مسئله ما یک راهحل ارائه میکنیم: به جای آن که فشار یا ناراحتی را به عنوان نشانهای برای توقف تلاشتان در نظر بگیرید، باور خود را از نو بازسازی کنید و ناراحتی را نشانه پیشرفت خود بدانید. این طرزفکر به شما کمک میکند تا بر اهداف سخت خود پافشاری کنید.» شما می توانید با مطالعه مقالات خودشناسی به شناخت بهتری از خود در زندگی برسید.
تشویق به استقبال از ناراحتی در فعالیتهای استرسزا که می تواند به ساخت انگیزه کمک کند
برای این مطالعه، محققان یک آزمایش میدانی بر روی 557 دانشآموز بداههپردازی در یک مرکز آموزشی در شیکاگو انجام دادند. آنها بررسی کردند که آیا تشویق افراد به دنبال کردن سختیها پافشاری و خطرپذیری آنها را افزایش میدهد. وولی میگوید: «این اولین مطالعهای بود که با همکاری دانشمندان رفتارشناسی و یک باشگاه کمدی انجام شده بود.»
در بداههپردازی، وقتی فردی در روی صحنه در حال صحبت است یا کاری انجام میدهد، بهاصطلاح «مرکز توجه است»، یعنی توجه تماشاچیان به او معطوف است. یک تمرین بداههپردازی با عنوان «دادن توجه» وجود دارد که در آن، فرد باید توجه تماشاچیان را به فرد دیگری در روی صحنه انتقال بدهد. در این مطالعه، قبل از انجام این تمرین، برخی از شرکتکنندگان تشویق شدند که از احساس ناخوشایند تمرین استقبال کنند. به آنها آموزش داده شد که «احساس ناراحتی نشانه این است که تمرین دارد نتیجه میدهد.» در طول این تمرین یک دانشموز «مرکز توجه» بود و در اتاق راه میرفت در حالی که بقیه دانشآموزان بیحرکت میمانند. آن فرد تا زمانی که میتوانست به بداههپردازی ادامه میداد و بعد «توجه» حاضران را به فرد دیگری انتقال میداد.
دانشآموزانی که تشویق شده بودند از احساس ناراحتی تمرین استقبال کنند، در مقایسه با کسانی که تشویق نشده بودند، بداههپردازی را برای مدت بیشتری ادامه میدادند و احتمال بیشتری داشت که کاری غیرعادی انجام دهند.
وودلی میگوید: «این تحقیق به ما نشان میدهد که افراد میتوانند با مهار کردن ناراحتی (برای مثال، احساس ناخوشایند و ناراحتکننده تمرین بداههپردازی) برای به دست آوردن اهداف مهم به خودشان انگیزه بدهند. بنابراین، ما دریافتیم در حالی که رشد فردی گاهی اوقات ناراحتکننده است، استقبال از سختی و ناراحتی میتواند انگیزهبخش باشد.»
تشویق به استقبال از ناراحتی در رویدادهای عاطفی حفظ انگیزه
در چهار آزمایش آنلاین بعدی، که شامل 1,606 شرکتکننده بود، محققان بررسی کردند که تشویق افراد به جستجوی ناراحتی چه تأثیری بر نوشتن درباره یک اتفاق عاطفی زندگی، یا پذیرش اخبار مرتبط با کووید-19، احزاب سیاسی مخالف، و خشونت با اسلحه میگذارد.
وقتی به شرکتکنندگان آموزش داده شد که از ناراحتی استقبال کنند، کسانی که درباره یک مسئله عاطفی زندگیشان نوشتند، احساس میکردند که از نظر احساسی در حال رشد بوده و مهارتهای مقابلهای خود را توسعه دادهاند.
وقتی چنین تشویقی وجود داشت، شرکتکنندگان انگیزه بیشتری داشتند که اخبار مرتبط با همهگیری کووید-19 را دنبال کنند. به همین صورت، وقتی به شرکتکنندگان گفته شد که «احساس ناراحتی نشانه این است که شما در حال دریافت اطلاعات جدید و یادگیری هستید»، آنها انگیزه بیشتری برای خواندن دیدگاههای احزاب سیاسی مخالف خودشان و اخبار مرتبط با خشونت با اسلحه داشتند.
وولی میگوید: «افراد اغلب میخواهند از نظر فردی رشد کنند، اما در طول فرایند رشد که میتواند چالشبرانگیز و سخت باشد، دچار تردید میشوند. در حقیقت، آنها اغلب ناراحتی را نشانه این میدانند که دیگر نباید به دنبال هدف خود بروند. اما ناراحتی معمولاً به این معنی است که افراد در حال پیشرفت هستند.»
محدودیتهای تحقیق
در نهایت، وولی میگوید که این تحقیق دو محدودیت اصلی داشت: «محدودیت اول این بود که گاهی ناراحتی باید نشانه توقف هدف باشد نه نشانه پیشرفت فرد؛ مثلاً درد شدید در هنگام ورزش میتواند نشانه آسیب، و درد احساسی شدید نشانه فروپاشی ذهنی باشد. در این موارد، استقبال از ناراحتی آسیبزا است و افراد را تشویق میکند که نشانه توقف را نادیده بگیرند. محدودیت دوم این بود که شرکتکنندگان این تحقیق همگی ساکن ایالات متحده بودند. تحقیق دیگری نیاز است تا امکان تعمیمپذیری این یافتهها به افرادی خارج از ایالات متحده بررسی بشود.»
ترجمه:
منبع:
نوشته اِریک دابلیو دولان (Eric W. Dolan)
نظرات
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاندسلام مرسی واقعا مطالب عالی بود و پخته
درود سهیلا عزیز . ممنون از همراهی و کامنت دلگرم کننده شما